Follow us on Twitter

Inloggen

Email
Wachtwoord

wachtwoord vergeten?
aanmelden

opvakantie.nl

Telefoon & Bezoek!

*ma/vrij; op afspraak*
online beschikbaar
Snelfilterweg 270
3063 JJ Rotterdam
+ 31 (0) 10-2131364

info@opvakantie.nl
KvK. 50269070

(Aan)vraag

Heb je een vraag of kun je de vakantie die je zoekt niet vinden? Stuur ons een (aan)vraag!

Informatie over Verzekeringen van Unigarant.

Voor persoonlijk advies over de meest gunstige reisverzekering kun je bellen met 010-213 13 64, of mailen naar info@opvakantie meer >>

Vliegen met baby Zoey (10mnd)

Niet normaal, zo erg verlangde ik naar vakantie! Andy en ik hadden de laatste maanden keihard gewerkt en nog lagen de stapels 'to do' op onze bureau's, het hield gewoon niet op. Zelfs onze baby Zoey leek het hier in Nederland zat te zijn. Haar normaal zo engelachtig gedrag vertoonde steeds vaker momenten van ontevredenheid. Onze vakantiebestemming was bepaald: we zouden mijn moeder bezoeken die een huis aan het bouwen was in de staat N.Y. én proberen om tussendoor een aantal dagtrips te maken om zoveel mogelijk van de omgeving te zien. We vlogen naar Newark, New Jersey, het vliegveld naast N.Y.C. waar we een auto huurden om vervolgens naar het huis van mijn moeder, zo'n zes uur rijden in noordelijke richting, door te reizen. Dat was, in het kort, ons plan voor de heenreis. Op de vertrekdag staat het zweet me in de handen. Ik ben niet zenuwachtig over de vlucht of bang dat ik iets vergeten ben maar ik besef me dat we nu voor het eerst met een baby gaan reizen. Wat als ze onderweg onafgebroken zal blijven huilen? Wat als ze heel erg last krijgt van haar oren? Wat als ze een vlieg-trauma er aan overhoudt en nooit meer in een vliegtuig wil stappen? Zoey is bijna 10 maanden oud en ik weet dat het onmogelijk is dat ze zich later daadwerkelijk iets van deze vlucht zal herinneren, toch heb ik gelezen dat alles wat je je kindje aandoet een blijvende invloed kan hebben. Hoe erg kan vliegen zijn voor een baby? Mijn zusje, Margi, reist op de heenweg met ons mee zodat ze ons kan helpen met alle spullen en met Zoey. Ideaal. Als we op Schiphol worden afgezet door de ouders van A. komt ze al tegelijkertijd aangelopen en we checken zonder problemen in, hoewel we voor mijn gevoel ongeveer 50 kilo teveel meenemen. Ook de maxi cosi gaat het bagageruim in. De buggy mogen we bij ons houden en krijgt een speciaal labeltje opgeplakt. Zoey zit in de buggy met haar armpjes uitgestrekt, klaar om opgepakt te worden en zodra ik Zoey liefdevol uit de buggy haal, kiepert 'ie om. We hadden alle handbagage eraan gehangen en zonder tegengewicht blijft zo'n ding natuurlijk niet staan. A. en M. gooien alle handbagage op het zitgedeelte , Zoey heb ik vast in mijn armen, vervolgens zeggen we oma en opa gedag en kunnen we dan op naar de Duty Free. Voor Zoey is het een groot feest want zij is altijd blij als er dingen om haar heen gebeuren. Ze lacht naar elk gezicht dat ze ziet en draait haar hoofd zodat ze in alle richtingen kan kijken. Nadat ik geprobeerd heb om met kind & bagage & buggy een boek te kopen, wat ik opgeef en vervolgens aan A. opdraag, installeer ik alles op, naast en tegenover een bankje van één van de koffie-bars van Schiphol. Ik besluit dat Zoey maar alvast een fles moet krijgen voordat we het vliegtuig ingaan. Ik heb alles klaargemaakt en hoef 'em alleen ergens op te warmen, en: de magnetron tegenover de kassa werkt perfect. Als Zoey goed ligt op de bank kan ze zelf haar flesje vasthouden... vervolgens valt haar flesje in duizenden stukken op de grond, verspreid in een plas lauwwarme babymelk. De glazenfles is stuk, de plasticfles heb ik nog en dit keer houd ik haar én haar flesje vast zodat er niets mis kan gaan. Voor de zekerheid verschoon ik haar ook maar, hoewel dat eigenlijk nog niet nodig is. Als we met onze 'boarding' passen klaarzitten zie ik overal kinderen. Net als toen ik zwanger was en elke andere zwangere vrouw van de wereld opeens in mijn supermarkt rond leek te lopen. Zoey kan nog niet lopen maar wil wel graag, vooral als ze de andere kinderen ziet. Langs de stoelen (waar andere wachtende passagiers in zitten) probeert ze eerst zelf ergens te komen maar uiteindelijk lopen we om de beurt met haar door de wachtruimte. Zo kan ze een beetje haar energie kwijt en ze vermaakt zich prima. Zodra het omgeroepen wordt dat passagiers met kleine kinderen mogen instappen staat een bataljon kinderen en buggies met mama's en papa's klaar. Wij gaan natuurlijk ook en Zoey klaagt dat ze niet meer het lopen kan oefenen. De buggy moet hier afgegeven worden en kunnen we als het goed is weer ophalen aan de deur van het vliegtuig als we in Amerika geland zijn. We zitten bij een tussenschot waaraan het babybedje, dat we na het opstijgen zullen krijgen, gehangen zal worden. Zodra we geïnstalleerd zijn komt een zeer vriendelijke stewardess zich voorstellen en aan ons vragen of we iets nodig hebben voor de baby. Als Zoey naar haar kijkt begint de stwardess met een hoog stemmetje 'hello yoou, preetey babeee, what is your name, preetey babeee?' We zeggen Zoey, zij hoort Joey en gaat er vervolgens gedurende de rest van de vlucht vanuit dat ze hier te maken heeft met een jongetje. Al snel komt ze nog een keer langs om een tasje met baby spulletjes aan ons te geven: luiers in verschillende maten, babydoekjes en een handig slabbetje. Ook brengt ze een speciale riem mee die ik aan mijn seat belt moet bevestigen en vervolgens aan Zoey vast moet maken. Tijdens opstijgen en landen (en eventuele turbulentie) mag Zoey niet in het baby bedje maar moet ze op mijn schoot vast zitten. Zoey vindt het weer allemaal prachtig, het vliegtuig lijkt voor haar een speelparadijs en ze heeft natuurlijk al kinderen die in de stoelen vlakbij ons zitten gezien, die trouwens niet allemaal dezelfde opgewekte indruk maken als zij. Een jongetje begint te huilen. Het vliegtuig zet de taxi in. Zoey kijkt met hele grote verbaasde ogen als ze voelt dat we loskomen van de grond en gaan stijgen. Dit is een gevoel dat ze nog nooit heeft gehad. Ik heb haar de speen gegeven zodat ze tijdens het opstijgen eraan kan zuigen. Haar verbazing is echter van korte duur, want zodra we in de lucht zijn en ze in het bedje mag is het veel interessanter om met haar voeten te schoppen en haar speen en knuffel herhaaldelijk uit het bedje te gooien. Nadat we tig keer alles weer hebben teruggestopt stopt ze de speen in haar mond en gaat ze prompt slapen. Onze behulpzame stewardess komt aan ons vragen of Zoey de kindermaaltijd wil hebben en ik zeg 'ja', meer uit nieuwsgierigheid dan iets anders, omdat ik voldoende olvarit, liga's en babymelk bij me heb om wel twintig babies te voeden. Ze krijgt een broodje met ham, een appel, een bekertje appelsap en een mars. De mars geef ik aan de achterbuurman en aan Zoey geef ik een liga. Het broodje is iets te ingewikkeld voor haar en ze heeft geen zin in de fruithap die ik naar binnen probeer te lepelen. Voor de grap laat ze elke hap weer uit haar mond lopen, zodat ik de poging maar opgeef. Ze zit voor ons in het wiegje en speelt af en toe met haar knuffel en de andere dingen die ik voor haar heb meegenomen. Elke stewardess die langsloopt lijkt betoverd door haar glimlach en grote ogen. Ze schijnt de Perfecte Baby te zijn! A. en ik weten wel beter maar hopen dat ze zo doorgaat totdat we moeten landen. En ja hoor, na eventjes gespeeld te hebben valt ze weer in slaap. Ik verschoon Zoey terwijl ze in het bedje ligt, dat vind ik makkelijker dan in de krappe WC rond een klapdeurtje te manoevreren. Ondertussen warmt de stewardess de fles op. Spa blauw waar ik vervolgens de babymelk bij doe, lekker makkelijk. Het water heeft de perfecte temperatuur en Zoey drinkt alles op. Samen met M. gaat ze het vliegtuig verkennen. Het is een grappig gezicht: mijn zus die gebogen in het gangpad loopt en Zoey die half hangend aan haar armen op eigen benen trots stapjes maakt. Natuurlijk krijgen ze veel bekijks. Als dit langer doorgaat gaan A. en ik straks echt geloven dat ze een makkelijk kind is! Nadat ze terugkomt gaat ze voor de derde keer slapen. We naderen Newark en gaan bijna landen. Alle spullen zitten in de tassen, Zoey zit op mijn schoot vast aan haar eigen babyriem, ze is nog erg slaperig. Ik geef haar de speen en hoop dat ze hard eraan zal zuigen zodat ze geen last krijgt van haar oren. Met haar ogen halfgesloten ligt ze tegen mij aan, van het afdalen heeft ze helemaal geen last. Als we uitstappen lopen we met de stroom mensen een heel eind mee, voordat we ons beseffen dat we de buggy waarschijnlijk gelijk aan de uitgang van het vliegtuig hadden moeten meenemen. M. en ik gaan met Zoey even op de grond zitten, A. loopt snel -tegen de stroom in- terug om de buggy te halen. Er staat een redelijk lange rij bij de douane, maar we kunnen vlot genoeg door. M. en ik hebben de amerikaanse nationalitiet en Z. staat alleen in mijn nederlandse paspoort bijgeschreven, waardoor ik twee paspoorten moet afgeven en de douane meneer een beetje raar opkijkt. Maar we mogen Amerika in en gaan opzoek naar onze bagage en de huurauto. Oei! Hadden we maar niet zoveel meegenomen! M. is vertrokken naar NYC, waar ze met vrienden heeft afgesproken en het autoverhuurbedrijf waar we onze auto gehuurd hebben is een paar km verwijderd van een andere terminal dan de terminal waar we ons nu bevinden. Tussen de terminals rijdt een treintje, die te bereiken is met een liftje. Wij kunnen met Zoey en onze bagage niet eens in één keer ons verplaatsen maar willen natuurlijk niet de spullen onbewaakt laten staan. Zoey vindt het nog steeds allemaal prima, ze is hartstikke rustig en kijkt kalmpjes vanuit de maxi cosi naar onze acties met de bagage. Met veel gedoe redden we het uiteindelijk om de tweede terminal te bereiken en gelukkig komt een busje van het autoverhuurbedrijf om ons op te halen. Onze huurauto staat klaar. Het is buiten erg warm en A. en ik zijn inmiddels gesloopt, wij hebben in het vliegtuig niet zo goed geslapen als Zoey. De jongen van het verhuurbedrijf pakt de auto voor ons in en met moeite kan de buggy er nog bij. Zoey wordt in haar maxi cosi op de achterbank geïnstalleerd. Nu is ze klaarwakker en wil ze liefst bewegen. Ze heeft, zo te zien, de vlucht erg goed overleefd. We zien af van ons plan om in één keer door te rijden en besluiten om onderweg naar het noorden een stop te maken en te overnachten in een motel, liefst zo'n kitcherige met diner en zwembad, om dan pas de volgende dag bij mijn moeder aan te komen. Zoey is het er helemaal mee eens.

opvakantie surf superspecial

Voor absolute beginners tot ervaren surfers, sinds 2001 de Surf Safari Delux. Leer (beter) surfen in het prachtige Portugal. Vrijwel verlaten stranden, consistente golven, ongedwongen avontuur, gegarandeerd goede tijden én met een brede glimlach naar huis.:: Surf Safari Delux

ingezonden gedicht