Follow us on Twitter

Inloggen

Email
Wachtwoord

wachtwoord vergeten?
aanmelden

opvakantie.nl

Telefoon & Bezoek!

*ma/vrij; op afspraak*
online beschikbaar
Snelfilterweg 270
3063 JJ Rotterdam
+ 31 (0) 10-2131364

info@opvakantie.nl
KvK. 50269070

(Aan)vraag

Heb je een vraag of kun je de vakantie die je zoekt niet vinden? Stuur ons een (aan)vraag!

Informatie over Verzekeringen van Unigarant.

Voor persoonlijk advies over de meest gunstige reisverzekering kun je bellen met 010-213 13 64, of mailen naar info@opvakantie meer >>

In Australië naar de haaien, door Erik

In April 1999 belandde ik na een zwerftocht door het land "Down Under" in het plaatsje dat sinds de opkomst van het toerisme het snelst en meest gegroeid is van alle kleine dorpjes aan de oostkust: Cairns. Deze plek heeft een magische klank bij duikers vanwege de zeer centrale ligging ten opzichte van the Great Barrier Reef, het Rif dat zich over een afstand van tweeduizend kilometer uitstrekt langs de kust van Australie. The Great Barrier Reef ligt vanaf Cairns zo'n vier uur varen, vandaar dat vele duiktrips vanuit Cairns vertrekken. OpvakantieTip: het noordelijker gelegen CapeTribulation is een goed alternatief voor het drukke en vaak duurdere Cairns. Het uitzoeken van een passende duiktrip is het een kwestie van een wandelgang langs de vele shops en reisbureautjes in Cairns, waar je meer dan 1000 trips kan boeken. Het gaat dan niet alleen om duikarrangementen maar ook bungee jumpen, raften, survival tours, bushwalks , enz. De concurrentie tussen de verschillende organisaties is gezond, zodat er na enig speurwerk altijd wel een arrangement te vinden is dat naar ieders wens is. Tijdens mijn zoektocht naar een duiktrip was ik specifiek op zoek naar één element: haaien voeren! Toevallig is er is slechts één organisatie in Cairns die dit in zijn aanbod opneemt, de organisatie "Rumrunner". De boten waarmee zij varen heten -toepasselijk- de "Rumrunner 1" en de "Rumrunner 3". Beiden varen een vooraf gestelde route via het Great Barrier naar de Coral Sea die op 120 nautische mijlen (190 kilometer) ligt van het vasteland van Australië. Dit komt neer op een dikke 17 uur varen! De Rumrunner waarmee ik ga is een zeiljacht van 20 meter met aanboord drie instructeurs, een kapitein, een kok en het duikgezelschap dat sterk varieert in leeftijd en heel divers is. De ochtend van vertrek worden wij 's ochtends opgehaald door een bus die ons richting haven brengt. Uit voorzorg hadden wij wat pillen tegen zeeziekte aangeschaft, een actie die een paar uur later verre van overbodig blijkt te zijn. Aan boord ontmoet ik de andere duikers; mijn buddy heet Deirdre en komt uit Zuid Afrika, verder zijn er twee Amerikanen, een Deense tweeling, twee Engelsen, een Duitser, een Japanse en een Belgisch echtpaar aan boord. We varen 's middags richting Holmes Reef waar we 's ochtends zullen ankeren. Het blaast inmiddels 30 knopen en de deining-golven zijn gemiddeld twee meter hoog. Niet de beste condities en al gauw hangen een aantal mensen over de reling. De eiersalade heeft waarschijnlijk ook bijgedragen aan hun ongemak. 's Nachts is slapen bijna onmogelijk, de boot deint zo zwaar heen en weer dat ik uit bed gesmeten word. Bovendien is mijn maagje inmiddels twee keer omgedraaid en hang ik ook geregeld "vrolijk" over de reling. Er is over de woelige zee geen enkel lichtpuntje te bekennen behalve het maanlicht dat de schuimkoppen belicht. Golven beuken over de boeg en iedereen die een luchtje probeert te scheppen wordt gepakt. Morgen moet het goed zijn... De volgende ochtend ontwaak ik op Holmes Reef. We gaan achterenvolgens verschillende duiksites af, waarbij we telkens verkassen met de boot. We duiken tussen de Big Eye Trevally en zien grote barracuda's, het zicht is dik veertig meter en de watertemperatuur is 26 graden. In een twee milimeter wetsuit is het prima uit te houden. De duiken die wij maken verschillen per keer. Bij Pinnacle NONKI cirkelen gigantische scholen vis om ons heen, bij Turtle Graveyard liggen de schilden van de schildpadden die hun schild verlaten hebben op zoek naar voedsel, verdwaald zijn en toen zijn verdronken. Bij Barracuda Point ontwaak ik pas als ik onderwater ben, aangezien ik me verslapen had voor de duikbriefing en koud van bed de plons in spring. Ik kijk eerst versufd op mijn duikmeter die op veertig meter (!) staat en daarna wazig omhoog naar de boot. Ik zie mijn mededuikers het water in springen. Bizar, wat een zicht ! Het is magisch om vanaf de bodem van de oceaan de zon te zien schijnen op het wateroppervlak, een mooiere manier van ontwaken bestaat bijna niet. The Abbys is een rifwand die duizend meter de zeebodem indropt. Zwemmend langs zo'n wand voel je je snel erg klein worden. De nachtduik doe ik samen met één van de Denen. Als ogen in de verte groen oplichten zijn het roofdieren, heeft onze divemaster verteld voordat we naar beneden zakken. Gewapend met zaklampen gaan wij op zoek naar oplichtende ogen in de verte. We zien vooral veel kleine organismen tot leven komen maar geen roofdieren... nog geen vette haaien. Waar we eigenlijk allemaal voor gekomen zijn is de "Sharkfeed". 's Middags varen we naar Predators Playground waar de haaien door ons gevoerd gaan worden. Onderweg bereiden onze bemanningsleden het lokaas voor, grote vissenkoppen die in het water geweekt zijn zodat er een ranzige drab vanaf komt. Aangekomen kiepen we de resten overboord en zien steeds meer zwarte schaduwen onder de boot verschijnen. De eerste rugvinnen zijn inmiddels te zien vanaf de boot en er zwemmen ook codvissen en barracuda's. De vissenkoppen worden aan een stalen pijp geregen die straks als "dobber "zal fungeren. Wij vissen ondertussen zelf met een vissenkop op een grote haak. De haaien zijn zo hongerig en agressief dat ze elkaar aanvallen en zelfs helemaal uit het water getrokken worden naast de boot. En wij , wij moeten ons klaar maken voor een gezamelijke afdaling! Ik kijk naar beneden en zie een twintigtal haaien onder de boot doorzwemmen. "No way", denk ik , "dat we daar in gaan". Eenmaal klaar om af te dalen staan we allemaal stijf van de adrenaline. "Here we go", en we dalen tot negen meter onder de oppervlakte waar we op de bodem gaan zitten. De haaien cruisen boven en langs ons, het zijn voornamelijk reefsharks: whitetips, blacktips, nursesharks, silvertips en whalers. De grootste is ongeveer 2,5 meter lang. We kijken toe hoe op vijf meter afstand de staaf met lokaas het water in wordt geslingerd en meteen wordt aangevallen door tien haaien die er op leven en dood om vechten. Verschillende haaien cirkelen om ons heen en zwemmen langs en tegen mijn benen aan. Ik aai een haai die volgevreten op de bodem voor me is gaan liggen en kijk lange tijd in zijn donkere oog, door sommige oog des doods genoemd. Echt vriendelijk ziet het er niet uit maar de haai doet niets. De staaf is snel leeggevreten en zodra de tweede komt voltrekt het schouwspel zich wederom. Het is ongelooflijk om te zien hoe de haaien de vis verslinden, vlak voor ons midden in de oceaan. Ik weet nu waarom wij een contract met "eigen risico verhaal" hebben moeten tekenen. Na een half uur gaan we tegelijk omhoog. Het promotievideootje laat zien dat er een 4,5 meter hamerhaai is die bij tijd en wijle tijdens de sharkfeed langs komt. Helaas hebben we die niet gezien. Het valt me op dat de zuurstof van mijn normaal zo zuinig ademende buddy ineens erg snel is gegaan. Eenmaal boven zijn we opgelucht dat er geen enkele haai zin had gekregen in iets wat geen vis was. De filosofie is dat ze moe en volgevreten zijn en zodoende ons met rust laten. Het fenomeen "hyperactieve haai dat toch een hap neemt uit een duiker" kennen ze gelukkig niet. Op de terugweg duiken we nog een keer bij the Great Barrier Reef. Het zicht is niks vergeleken met the Coral Sea en ook is het minder spectaculair, hoewel de diversiteit op de vierkante meter beter is. Het is voor mij vreemd om een hoop andere boten in het water te zien liggen terwijl we voorheen zo alleen en ver van de bewoonde wereld gezeten hebben. Al met al was dit een super coole trip naar een van de meest bijzondere duikplekken ter wereld. Kosten en aanvullende informatie Ik had mijn duikbrevet twee weken eerder gehaald in Aerlie Beach tijdens een vijfdaagse duikcursus. Eerst had ik PADI Open Water gedaan en vervolgens meteen Advanced Open Water. Met dit Advanced brevet mag ik tot een diepte van 40 meter, met een buddy recreatief duiken. (De kosten voor de cursus bedroegen 440 Australische Dollar, ongeveer ƒ575 Nederlandse guldens). De Sharkfeed trip van Rumrunner is niet goedkoop. Ik betaalde 660 Australische dollar wat neerkomt op een hoop geld, zo'n ƒ 850,-. Daar zitten wel alle elf duiken bij in, materiaal en zelfs duikbegeleiding, indien gewenst maar ook vervoer per luxe zeilboot , eten voor vier dagen en drie nachten slapen. Er wordt een onderwaterfilm van de reis gemaakt die gratis was na deelname of men kon ervoor kiezen het Advanced brevet halen. Er zijn natuurlijk diverse reizen te boeken die iets soortgelijks bieden, echter zonder het sharkfeeden. Aangezien The Great Barrier vergeven is van de duikers is dit een super alternatief en kan ik het de ware duikliefhebber aanraden. "Go big or go home (and swipe the good old master)" Door Erik Wijma.

opvakantie surf superspecial

Voor absolute beginners tot ervaren surfers, sinds 2001 de Surf Safari Delux. Leer (beter) surfen in het prachtige Portugal. Vrijwel verlaten stranden, consistente golven, ongedwongen avontuur, gegarandeerd goede tijden én met een brede glimlach naar huis.:: Surf Safari Delux

ingezonden gedicht